Ineens heb ik er last van. 'Zal ik het opruimen?' vraag ik mezelf af. Ze heeft zoveel spulletjes en kleertjes gekregen. Telkens zie ik weer die boxen met haar kleertjes staan en zoveel cadeautjes en knuffeltjes. Het doet me pijn en ik voel dat het misschien wel tijd is om een beetje te gaan opruimen. Op de zolder staat het mooie witte ledikantje wat we nooit in elkaar hebben gezet. Eigenlijk wil ik haar ledikantje een keer klaarmaken en in haar kamertje zetten. 'Heer ik heb het voor Rachel gekocht, het was voor haar' zeg ik tegen God. Nu staat haar kleine bedje in haar kamertje. De co sleeper waar ze in heeft geslapen. Ik wil gewoon een keer zien hoe mooi het ledikantje is wat we voor haar hebben gekocht met het prachtige Nijntje hemeltje. Ik pak nog een cadeautje uit wat is ingepakt. Het is een mooi lief cadeautje. Dit geeft aan dat mijn kraamtijd een hele andere kraamtijd is geweest dan ik had bedacht. Niet dat ik niet dankbaar ben voor alle cadeautjes, maar het was zo'n intensieve tijd, dat ik niet alles met aandacht heb kunnen doen. Ook zijn dingen langs mee heen gegaan. 'Zal ik wat cadeautjes gaan weggeven en misschien ook wat kleertjes?' vraag ik mezelf af.
Mijn jongste zusje is zwanger en ze krijgen een meisje. Toen ze me dit vertelde raakte me dat zo. Meisjes blijven anders dan jongens. Dat komt veel meer binnen. Het fijne was toen ze me dit vertelde, dat het er mocht zijn, mijn emotie, maar er was ook blijdschap voor hun. Er komt een lief mooi meisje. Ik was al een beetje begonnen met het uitzoeken van de kleertjes. De kleertjes die Rachel zelf aan heeft gehad, blijven sowieso hier. Die ga ik niet uitlenen. Dat is zo speciaal om te hebben en dat blijft het. Haar garderobe. Die houd ik. De speciale pakjes die ze heeft gekregen en niet heeft aangehad, houd ik ook. Ook voor als we zelf nog een meisje krijgen. Dan vind ik dat bijzonder. Mijn moeder had alles gewassen en gestreken voor ons meisje. Ze had opbergboxen gekocht en alle kleertjes, luierdoeken, washandjes en mutjes daarin gedaan. Alles ruikt nog fris. Het voelt soms zo gek, het was voor Rachel, maar ik heb het meeste nooit gebruikt. Afgelopen weekend heb ik veel kleertjes naar mijn zusje gebracht. Samen hebben we alle kleertjes doorgenomen. Mijn zusje zei dat ze het ook zo dubbel vond. Ja en dat was het ook, alle spullen die voor Rachel bedoeld waren, maar die nog gewassen en gestreken waren omdat het nooit was gebruikt. Verdriet kwam in me op. Het is ook dubbel, maar ik vind het ook fijn dat de kleertjes een bestemming hebben. Daarbij als Racheltje het wel aan had gehad als ze gewoon nog bij ons was, dan had ik de kleertjes ook naar mijn zusje gebracht. Mijn zusje zei; 'Mir als je het terug wil hebben, dan laat je dat meteen weten en zet ik alles weer weg'. Dat is fijn en geeft mij ruimte om het er te laten zijn, dat wat er is. Haar fijngevoeligheid doet me goed. Ik voel ook, dat ik er niks aan heb om alles maar te houden. Het doet me verdriet en tegelijkertijd goed dat deze mooie kleertjes straks worden gedragen door mijn lieve mooie nichtje. Voor altijd mama van Rachel.
