Lullabies for the Beloved. Dat was onze Anna Rachel, zo geliefd, zo welkom. En nu is het een week geleden dat ze overleed. Een week alweer. Ons lieve moppie is overleden op woensdag 8 januari om 8 uur. In het Hebreeuws betekent het cijfer 8 Leven. Ons dochtertje is over gegaan naar het Leven met haar Maker. Het laatste shirtje wat we haar hebben aangedaan, onbewust, staat; Hello little one; here comes a new day. Ze leeft in haar nieuwe dag met Jezus. Dit is mijn troost en mijn hoop in dit grote verdriet...
Ik was vroeg wakker vandaag (gisteren trouwens ook), onrust voor het slapen gaan en onrust wanneer ik wakker word. Ik ben er maar uitgegaan en realiseerde me dat rond de tijd dat ik wakker werd, het de tijd was dat ze vorige week extra medicatie kreeg omdat ze zo onrustig was. En daarna begon de meest heftige tijd in mijn leven.... En nu, nu is zo'n rare tijd..... Het voelt zo vreemd om thuis te zijn. Ik ben drie maanden weggeweest. Ido 10 weken. Rachel is niet meer bij ons.... Onze herinneringen met Rachel zijn ook niet thuis, maar in twee ziekenhuizen en in Vila Vivre in Goirle. Nu wil ik weer daar naar toe, ik wil daar weer slapen en daar zijn... De verpleegkundigen waren onze huisgenoten met hun hebben we lief en leed gedeeld. Samen voor ons moppie gezorgd.
Vorige week zijn we met z'n drietjes naar huis gegaan. Ons lief Racheltje mocht vorige week in de maxicosy mee naar huis, in de auto. Ik zat achterin naast haar, hield haar handje vast. Hoe verdrietig het ook was, ik was zo blij dat ze eindelijk mee naar huis kon. Ze heeft in haar eigen bedje gelegen, maar het was zo kort dat ze hier bij ons was, in ons eigen huis, ons thuis. Tot mijn grote verdriet is Rachel in haar leven niet bij ons thuis geweest en dat maakt het nu zo raar, zo vreemd. Een plek waar we voor onze zwangerschap en mijn ziekenhuisopname met zijn tweetjes waren....
We worden overladen met berichtjes, kaarten echt ongelofelijk ❤️ H O E L I E F ❤️ en hoeveel ontzettend veel mensen betrokken zijn en met ons meeleven. Zelfs kaarten van mensen wie we niet persoonlijk kennen, maar toch betrokken zijn of voor ons hebben gebeden, of bidden. Onze dank is groot! Merci, merci, merci! Dit doet ons allebei heel erg goed. Ook alle mensen die maandag naar de dienst zijn gekomen; we waren onder de indruk.
En nu verder met leven... Maar hoe dan? Ik weet het niet... ik laat de dagen komen en wat er in de dag komt, komt er ...