Het kamertje van onze Rachel. Met de “R” op de deur van Rachel. Zo’n mooi cadeautje gekregen van één van mijn zussen. In dit kamertje is het zo stil. Het zou vol leven moeten zijn. Racheltje haar spulletjes staan er en zoveel cadeautjes en kleertjes die we hebben gekregen. Kleertjes die ze nooit aan heeft gehad. Speelgoed wat nog ongeopend in de doos zit.
Op de vloer heb ik een prachtig vloerkleedje gelegd met een opgaande zon met zonnestralen. Dit is mijn gebedsplek geworden. Onlangs was ik aan het bidden... en ik moest huilen... Tranen om Rachel, dit stille kamertje. Maar ook tranen voor de kindjes die nooit een kans hebben gekregen. Baby’s die geaborteerd worden. Tranen voor de moeders die op één of andere manier geen andere keuze zien dan hun kindje te laten weghalen. Deze kindjes worden weggegooid met het medisch afval, of misschien voor verder onderzoek gebruikt als “materiaal” of de eicelletjes worden uit de meisjes gehaald voor “gebruik van .... “
Tijdens mijn gebed in het lege stille kamertje van Rachel... alle spulletjes die ik om me heen zag en ik dacht; “Heer, hier heb ik alles voor een kindje, alles is aanwezig”. Het idee dat ik, dat wij een babykamertje hebben wat leeg is, de rouw om het verlies van ons meisje en dat andere moeders besluiten om hun kindje weg te doen... weg te gooien met het afval... Ik kan zo voor een kindje zorgen, ik zou het willen.. als er een moeder is die het in plaats van abortus er voor kiest om haar kindje ter adoptie af te staan. Wat zou dat geweldig zijn. Mijn hart huilt... Ik mis Rachel enorm en had zo graag haar groot willen brengen.. Mijn hart huilt om de kindjes die geen kans krijgen... Ik meen het als ik schrijf “Mag ik anders jouw baby? Ik kan wel voor haar of hem zorgen... “
Mijn gebed is dat vrouwen die abortus willen plegen op andere gedachten komen, dat er iets of iemand in hun leven helpt om een andere keuze te maken. Er zijn mogelijkheden... Mijn gebed is dat geen “arts” nog dit werk nog wil doen. Ik vind het zo gruwelijk. Ik bid dat het beter wordt... dat er beter wordt gezorgd voor het ongeboren leven in ons land... Dat mensen hun hart weer zacht wordt. Abortus is niet normaal. Dat de politiek andere keuzes gaat maken. Dat het ongeboren leven weer als kostbaar wordt gezien, op waarde wordt geschat, want elk kind is kostbaar. Of het kindje nu drie maanden in de buik is of drie maanden er buiten. Het is en blijft een kindje. Het feit dat deze kinderen niet worden beschermd betekent niet dat het goed is wat er gebeurd. "Mag ik anders jouw baby? Ik kan wel voor haar of hem zorgen".
